مجموعه آلبوم های ستار

__________________

گزیده ای از اشعار سعدی

اول دفتر به نام ایزد دانا

اول دفتر به نام ایزد دانا صانع پروردگار حی توانا
اکبر و اعظم خدای عالم و آدم صورت خوب آفرید و سیرت زیبا
از در بخشندگی و بنده نوازی مرغ هوا را نصیب و ماهی دریا
قسمت خود می*خورند منعم و درویش روزی خود می*برند پشه و عنقا
حاجت موری به علم غیب بداند در بن چاهی به زیر صخره صما
جانور از نطفه می*کند شکر از نی برگ*تر از چوب خشک و چشمه ز خارا
شربت نوش آفرید از مگس نحل نخل تناور کند ز دانه خرما
از همگان بی*نیاز و بر همه مشفق از همه عالم نهان و بر همه پیدا
پرتو نور سرادقات جلالش از عظمت ماورای فکرت دانا
خود نه زبان در دهان عارف مدهوش حمد و ثنا می*کند که موی بر اعضا
هر که نداند سپاس نعمت امروز حیف خورد بر نصیب رحمت فردا
بارخدایا مهیمنی و مدبر وز همه عیبی مقدسی و مبرا
ما نتوانیم حق حمد تو گفتن با همه کروبیان عالم بالا
سعدی از آن جا که فهم اوست سخن گفت ور نه کمال تو وهم کی رسد آن جا
__________________

نقل قول : گزیده ای از اشعار سعدی

ای نفس خرم باد صبا

ای نفس خرم باد صبا از بر یار آمده*ای مرحبا
قافله شب چه شنیدی ز صبح مرغ سلیمان چه خبر از سبا
بر سر خشمست هنوز آن حریف یا سخنی می*رود اندر رضا
از در صلح آمده*ای یا خلاف با قدم خوف روم یا رجا
بار دگر گر به سر کوی دوست بگذری ای پیک نسیم صبا
گو رمقی بیش نماند از ضعیف چند کند صورت بی*جان بقا
آن همه دلداری و پیمان و عهد نیک نکردی که نکردی وفا
لیکن اگر دور وصالی بود صلح فراموش کند ماجرا
تا به گریبان نرسد دست مرگ دست ز دامن نکنیمت رها
دوست نباشد به حقیقت که او دوست فراموش کند در بلا
خستگی اندر طلبت راحتست درد کشیدن به امید دوا
سر نتوانم که برآرم چو چنگ ور چو دفم پوست بدرد قفا
هر سحر از عشق دمی می*زنم روز دگر می*شنوم برملا
قصه دردم همه عالم گرفت در که نگیرد نفس آشنا
گر برسد ناله سعدی به کوه کوه بنالد به زبان صدا
__________________

نقل قول : گزیده ای از اشعار سعدی

روی تو خوش می*نماید آینه ما

روی تو خوش می*نماید آینه ما کینه پاکیزه است و روی تو زیبا
چون می روشن در آبگینه صافی خوی جمیل از جمال روی تو پیدا
هر که دمی با تو بود یا قدمی رفت از تو نباشد به هیچ روی شکیبا
صید بیابان سر از کمند بپیچد ما همه پیچیده در کمند تو عمدا
طایر مسکین که مهر بست به جایی گر بکشندش نمی*رود به دگر جا
غیرتم آید شکایت از تو به هر کس درد احبا نمی*برم به اطبا
برخی جانت شوم که شمع افق را پیش بمیرد چراغدان ثریا
گر تو شکرخنده آستین نفشانی هر مگسی طوطیی شوند شکرخا
لعبت شیرین اگر ترش ننشیند مدعیانش طمع کنند به حلوا
مرد تماشای باغ حسن تو سعدیست دست فرومایگان برند به یغما
__________________

نقل قول : گزیده ای از اشعار سعدی

شب فراق نخواهم دواج دیبا را

شب فراق نخواهم دواج دیبا را که شب دراز بود خوابگاه تنها را
ز دست رفتن دیوانه عاقلان دانند که احتمال نماندست ناشکیبا را
گرش ببینی و دست از ترنج بشناسی روا بود که ملامت کنی زلیخا را
چنین جوان که تویی برقعی فروآویز و گر نه دل برود پیر پای برجا را
تو آن درخت گلی کاعتدال قامت تو ببرد قیمت سرو بلندبالا را
دگر به هر چه تو گویی مخالفت نکنم که بی تو عیش میسر نمی*شود ما را
دو چشم باز نهاده نشسته*ام همه شب چو فرقدین و نگه می*کنم ثریا را
شبی و شمعی و جمعی چه خوش بود تا روز نظر به روی تو کوری چشم اعدا را
من از تو پیش که نالم که در شریعت عشق معاف دوست بدارند قتل عمدا را
تو همچنان دل شهری به غمزه*ای ببری که بندگان بنی سعد خوان یغما را
در این روش که تویی بر هزار چون سعدی جفا و جور توانی ولی مکن یارا
__________________

نقل قول : گزیده ای از اشعار سعدی

پیش ما رسم شکستن نبود عهد وفا را

پیش ما رسم شکستن نبود عهد وفا را الله الله تو فراموش مکن صحبت ما را
قیمت عشق نداند قدم صدق ندارد سست عهدی که تحمل نکند بار جفا را
گر مخیر بکنندم به قیامت که چه خواهی دوست ما را و همه نعمت فردوس شما را
گر سرم می*رود از عهد تو سر بازنپیچم تا بگویند پس از من که به سر برد وفا را
خنک آن درد که یارم به عیادت به سر آید دردمندان به چنین درد نخواهند دوا را
باور از مات نباشد تو در آیینه نگه کن تا بدانی که چه بودست گرفتار بلا را
از سر زلف عروسان چمن دست بدارد به سر زلف تو گر دست رسد باد صبا را
سر انگشت تحیر بگزد عقل به دندان چون تأمل کند این صورت انگشت نما را
آرزو می*کندم شمع صفت پیش وجودت که سراپای بسوزند من بی سر و پا را
چشم کوته نظران بر ورق صورت خوبان خط همی*بیند و عارف قلم صنع خدا را
همه را دیده به رویت نگرانست ولیکن خودپرستان ز حقیقت نشناسند هوا را
مهربانی ز من آموز و گرم عمر نماند به سر تربت سعدی بطلب مهرگیا را
هیچ هشیار ملامت نکند مستی ما را قل لصاح ترک الناس من الوجد سکاری
__________________

اشعار خاقانی

ای آتش سودای تو خون کرده جگرها

ای آتش سودای تو خون کرده جگرها بر باد شده در سر سودای تو سرها
در گلشن امید به شاخ شجر من گلها نشکفند و برآمد نه ثمرها
ای در سر عشاق ز شور تو شغب*ها وی در دل زهاد ز سوز تو اثرها
آلوده به خونابه*ی هجر تو روان*ها پالوده ز اندیشه*ی وصل تو جگرها
وی مهره*ی امید مرا زخم زمانه در ششدر عشق تو فرو بسته گذرها
کردم خطر و بر سر کوی تو گذشتم بسیار کند عاشق ازین گونه خطرها
خاقانی از آنگه که خبر یافت ز عشقت از بیخبری او به جهان رفت خبرها
__________________

نقل قول : اشعار خاقانی

طبع تو دمساز نیست عاشق دلسوز را

طبع تو دمساز نیست عاشق دلسوز را خوی تو یاری*گر است یار بدآموز را
دستخوش تو منم دست جفا برگشای بر دل من برگمار تیر جگردوز را
از پی آن را که شب پرده*ی راز من است خواهم کز دود دل پرده کنم روز را
لیک ز بیم رقیب وز پی نفی گمان راه برون بسته*ام آه درون سوز را
دل چه شناسد که چیست قیمت سودای تو قدر تو چه داند صدف در شب*افروز را
گر اثر روی تو سوی گلستان رسد باد صبا رد کند تحفه*ی نوروز را
تا دل خاقانی است از تو همی نگذرد بو که درآرد به مهر آن دل کین توز را
__________________

نقل قول : اشعار خاقانی

گرنه عشق او قضای آسمانستی مرا

گرنه عشق او قضای آسمانستی مرا از بلای عشق او روزی امانستی مرا
گر مرا روزی ز وصلش بر زمین پای آمدی کی همه شب دست از او بر آسمانستی مرا
گرنه زلف پرده سوز او گشادی راز من زیر این پرده که هستم کس چه دانستی مرا
بر یقینم کز فراق او به جان ایمن نیم وین نبودی گر به وصل او گمانستی مرا
آفت جان است و آنگه در میان جان مقیم گرنه در جان اوستی کی باک جانستی مرا
مرقد خاقانی از فرقد نهادی بخت من گر به کوی او محل پاسبانستی مرا
__________________