ام اس

نشانه ها ، شدت و دوره بیماری ام.اس بسته به محل پلاک ها و حد دی میلینیشن متفاوت است.
نوریت و دیگر مشکلات چشمی از علائم بیماری ام.اس هستند.
1 نوریت چشمی (التهاب اعصاب چشم) در 16 درصد بیماران روی می دهد. در این حالت بینایی معمولا در یک چشم تار می شود.
2 درد یا نیستاگموس (حرکت یا انقباض غیر ارادی چشم) ممکن است رخ دهد. در بسیار ی از بیماران این اولین نشانه ام.اس است.
3 در 20 درصد افراد ی که دچار این مشکل می شوند، ام.اس در عرض دو سال پس از شروع پیشرفت می کند. در 45 تا 80 درصد افراد، این بیماری طی مدت 15 سال ایجاد می شود.
4 خستگی از دیگر علائم بیماری ام.اس است که به هنگام عصر بیشتر می شود و ممکن است با افزایش درجه حرارت بدن همراه باشد.
-تغییر در حس های دست و پا نشانه دیگری از بیماری است. بیماران ممکن است سنگینی ، ضعف یا ناتوانی در دست و پا ، سوزش و یا بی حسی بویژه در پا را تجربه کنند.
6 عدم هماهنگی اعضای بدن با یکدیگر نیز از علائم بیماری است.
-نشانه لرمیت: یک حس الکتریکی که به طرف پایین و پشت پاها ایجاد می شود و با خم کردن گردن به جلو ایجاد می شود.
-حالت اسپاسم و انقباض در اعضای بدن و بالاخره اختلال در کار مثانه از دیگر علائم مالتیپل اکلروزیس هستند.
علائم بعدی
علاوه بر نشانه های ذکر شده ، یکسری از علائم هستند که با گذشت زمان و پیشرفت بیماری ظاهر می شوند. از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
عدم تعادل و سرگیجه، رعشه، درد در ناحیه صورت، نشانه های مربوط به اسپاسم،شامل مشکلاتی که طی حملات رخ می دهد مانند سوزش و خارش پوست، درد، مشکلات گفتاری، و ارتعاش که معمولا به مدت چند ثانیه تا چند دقیقه روی می دهند.
سایر علائم شامل مشکل در بلع، نشانه هایی مربوط به دستگاه گوارش، اداری و دستگاه تناسلی، تغییرات خلقی، و بالاخره افسردگی که بسیار شایع است.

[right]علل بیماری ام اس
علت بیماری ام.اس همچنان جزء ناشناخته ها باقی مانده است. فاکتورهای ژنتیکی نقش مهمی در ایجاد این بیماری دارند.
اما احتمالا هیچ ژن واحدی مسئول ایجاد آن نیست. بلکه رایج ترین تئوری این است که افرادی به این بیماری مبتلا می شوند که حسایت ژنتیکی دارند و در معرض برخی حملات محیطی (یک ویروس یا توکسین) که سد مغز - خون را تخریب می کنند، قرار می گیرند. فاکتورهای ایمنی در سلولهای عصبی به هم می رسند و ایجاد پاسخ ایمنی و حمله التهابی به میلین و آکسون ها را تحریک می کنند.
برخی از متخصصان معتقدند ام.اس یک بیماری واحد نیسته بلکه در بردارنده بیماری های متعددی است که علل متفاوتی دارند.
برخی از تحقیقات حاکی از این است که همه بیماری های اتوایمیون اساسا به یک اختلال ژنتیکی مربوط می شوند. اما سوالات بسیاری در این مورد بدون پاسخ باقی مانده است.
فاکتورهای ژنتیکی
فاکتورهای ژنتیکی احتمالا در حساس کردن فرد به روند بیماری که منجر به ایجاد مالتیپل اسکلروزیس می شود ، نقش دارند.
با اینحال احتمال اینکه فردی همه فاکتورهای ژنتیکی شرکت کننده در بیماری ام.اس را به ارث ببرد کمتر از 5 درصد است. اکنون تکنیک های پیشرفته ای بنام تکنو لوژی microarray برای اسکن صدها ژن و تشخیص آن گروهی که بیشترین احتمال در مورد دخالتشان در ایجاد ام.اس وجود دارد ، در دسترس اند.
عوامل عفونی زا
-عوامل عفونی زا و بیش از همه ویروسها مظنونین مهم تحریک پاسخ خود ایمنی در افرادی هستند که به لحاظ ژنتیکی به ام.اس حساس اند.
دلائیل متعددی در باره این ایده وجود دارند که از جمله تشابه ویروس به میلین است. برخی ویروس ها بطور قابل توجهی شبیه پروتئین میلین هستند و بنابراین ممکن است باعث اشتباه سیستم ایمنی شوند.
بطوریکه سلولهای T به جای آنتی ژن ویروسی به حمله خود به پروتئین های خودی ادامه می دهند. دراین حالت بیش از یک آنتی ژن دخالت دارد که برخی از آنها باعث تحریک بیماری می شوند و برخی به ادامه روند آن کمک می کنند.
البته با آنکه بسیاری از میکروارگانیسم های عفونی زا مورد بررسی قرار گرفته اند، هیچ عامل خاصی بعنوان عامل اصلی مسبب بیماری شناخته نشده است.
شاید بیماران ام.اس تحت تاثیر ارگانیسم های مختلف قرار گیرند و عفونت در برخی افراد و نه در همه منجر به ایجاد بیماری شود.
ارگانیسم هایی که بیشتر مورد ظن هستند عبارتند از: هرپس ویروس 6 (نوعی ویروس هرپس که باعث سرخجه می شود) که مشخص شده در بیماران مبتلا به نقص سیستم ایمنی (التهاب مغز) ایجاد انسفالیت میکند.
از دیگر عواملی که بنظر می رسد در بیماری ام.اس نقش داشته باشند، کلامیدیا پنومونیه، ویروس اپشن بار، ویروس سرخک، آدنو ویروس ، ویروس پولیو و رتروویروس هستند.